Heleen zat achter in de klas
dat was vanzelf zo gegroeid
geen meester die het haar had hoeven vragen
‘zeg kun jij niet beter ver weg gaan zitten’
Heleen was meestal alleen
keek toe
werd moe van het toekijken
en ging dan maar weer naar binnen
een boek lezen
met haar lange nek
Maar toen begon het lichaampje
eromheen
te groeien en te groeien
Heleen werd een mooie jonge vrouw
met lange benen en ronde borsten
en frisse wangen
En Heleen kon zingen
Zo mooi had niemand gedacht
Ze werd operazangeres
en zong een lied over een zwaan
Schreef haar eigen teksten
en reisde de wereld rond
Totdat
haar nek weer begon te groeien
.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geïnspireerd op 'De veelprater' (proza) van Brigitte
BeantwoordenVerwijderenErgens zit ook wel een stukje humor. Zou die nek die alweer begon te groeien dan ten koste gaan van haar stembanden? Ojee.
BeantwoordenVerwijderen:-) klinkt dan als grumor?
BeantwoordenVerwijderenNou ja, het ligt eraan. Want je laat in het midden of die nek nou maar een paar cm of een hele meter groeit natuurlijk, zodat het een giraffenaanblik geeft voor arme Heleen! :P
BeantwoordenVerwijderenMisschien zou het dan eerder surrealisme zijn?
BeantwoordenVerwijderen