ik gedij in een bewegingsloze wolk en koester mijn illusies
hij omvat de wereld weliswaar mijn wereld zonder een zuchtje
wind vandaag en morgen ook nog en verder durf ik niet
ik sta los van de razernij in de buitenwereld vol labzwanzen
die verzonken ligt in zelfzucht met een luchtje
van naar verval lonkende materie en praalhanzen
want dat is wel erg goedkoop
Alicekaren
Ha, inspiratie, mooi!
BeantwoordenVerwijderenMooi gedicht! Herken het verlangen om 'weg'te zijn, weg van de wereld met al haar gehaast en kitsch.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Ton.
Dankje :D
BeantwoordenVerwijderenIs wel een bron van inspiratie, dat bekrompene van de wereld, haha. Maar voorlopig blijf je die op zo veel plekken tegenkomen.
Groetjes, Alice