Hoe 'persoonlijk' mag/moet een schrijver eigenlijk zijn. Van de Vijfigers (prozaschrijvers) wordt wel gezegd dat die zich ongenadig blootgaven in hun werk. En dat het daarom zo indringend en belangrijk is wat ze schreven.
Dus is het iets goeds/sterks om je bloot te geven en hele persoonlijke dingen te verwerken in wat je schrijft, is het iets om na te streven?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dat is iets dat heel persoonlijk is voor de schrijver om te kiezen, maar gebeurt altijd wel in enige mate onbewust, ook al kiest de schrijver er zo bewust voor om er niks persoonlijks in te verwerken. De schrijver heeft er altijd wel iets eigens in zitten, al is het maar de stijl.
BeantwoordenVerwijderenDat denk ik ook.
BeantwoordenVerwijderenVerder geloof ik wel dat er een verschil is tussen schrijvers die verhalen 'uit eigen ervaring' schrijven en schrijvers die juist alles uit hun fantasie halen. Maar ik zou het een niet hoger aanslaan dan het ander.
Ik denk inderdaad dat schrijvers altijd iets van zichzelf in hun teksten of gedichten stoppen. De één doet het alleen iets explicieter dan de ander. Persoonlijk vind ik het fijn als poëzie een bepaalde stemming bij mij als lezer boven brengt. Ik vind het moeilijk om te bepalen of dat komt doordat de dichter er veel van zichzelf in heeft gestopt, of dat hij een knappe vakman of -vrouw is.
BeantwoordenVerwijderen