het gat in de dag is geslapen
gapend strekt het zich voor me
uit door mij gescheurd in
het papier gemaakt van dag
ik had me verborgen achter het matglas
van het rokershol vol met sluimering
van schemer en bezoedeling van geest
op dat feest waar ik toch niemand kende
geen idee hoe ik er kwam zelfs niet bij positieven
maar heb de negatieven bewaard al erkende
ik het als een geneugte die het toch niet was
of in verjaarde nostalgie van herinnering
voorbij afgesloten gebeurd geweest
ik heb jouw foto verscheurd
maar bewaar de negatieven
voor reïncarnatie
Mooi gevonden die negatieven. Zo draag ik van de meest indrukwekkende ervaringen plaatjes mee in gedachten.
BeantwoordenVerwijderenJa, een soort foto's in je hoofd.
BeantwoordenVerwijderenIk dacht zelf nog, toen ik dit gedicht bekeek toen het geschreven was,
Bekijk het eens zo.
1. Gedicht is urnvormig. Zou dat iets met reïncarnatie te maken hebben?
2. Reïncarnatie? Kan zowel (a) als de reïncarnatie van het wakker worden, in de vorm van een nieuwe dag, als (b) de reïncarnatie van een foto, het opnieuw laten afdrukken ervan, wat kan zo lang je de negatieven bewaart, ook al heb je die foto zelf niet meer, en als (c) de reïncarnatie van de herinnering, wanneer deze weer boven komt.
3. Een bezoeker van mijn eigen blog interpreteert bovendien als: iedere dag is een reïncarnatie, een nieuwe kans om de vergissingen van de vorige dag niet opnieuw te maken.
Mijn interpretatie staat natuurlijk niet onomstotelijk voor iedereen als zodanig vast.