Moord op het Binnenhof, 1

Men beweert weleens dat het ouderwets is of juist 'postmodern' om als schrijver de alwetende verteller uit te hangen. Kan me niets schelen. Deze gebeurtenis op het Binnenhof, met alle gevolgen van dien, is veel te ingewikkeld om aan iemand over te laten die niet-alwetend is. Stel je voor, een of ander ik- of hij-figuur flapt er links en rechts wat uit, al naar gelang zijn karakter, zijn buien en de omstandigheden, terwijl u lezer met spanning wacht op een heldere en juiste weergave van dit hele gebeuren.
Ik was daar, ik zat erbij toen die rechercheur voor het eerst binnenkwam, en gedroeg me als een schrijver met een opschrijfboekje in een hoek. Zoals het hoort. Zoals het bij mij hoort althans. En niet iedereen gedraagt zich als ik, dat kan ik u alvast wel vertellen, dat staat vast.
     Maar wees gerust, ik zal niet voortdurend aan het woord zijn. Ik zal ook de personages, hoe dom of gevaarlijk ook, een voor een de ruimte geven zich in woorden te uiten. En dan ben ik ook nog zo aardig om het voor ze op te schrijven en uit te typen. Geen probleem. Ik weet heus wel dat een moordenaar bijvoorbeeld heel geliefd kan zijn, en dat hem het recht wordt gegund op een verhaal dat iedereen wil geloven. Als alwetende verteller ben ik dan misschien wat oppervlakkig, maar naïef ben ik niet. Vroeger misschien, maar nu niet meer, nu nooit meer.
     Omdat elke schrijver onverhoopt kan komen te overlijden midden in een verhaal, ben ik voor de zekerheid langs een notaris gegaan om alles te laten vastleggen, moet u weten. Dat het te zijner tijd waarschijnlijk niets zal uithalen, dat weet ik ook best. Maar toch. Dan heb ik mijn best gedaan, en zo hoort het. Bij mij althans. Ik ben zo iemand die graag zijn best doet, de dingen zorgvuldig observeert en bijhoudt. Iemand moet dat toch doen. Wilt u mijn naam weten? Peter. Net als de rechercheur. Akelig, maar niets aan te doen, dat toeval heb je soms. Mijn achternaam houd ik graag geheim, dat van die andere Peter is J. Meer letters kan ik daar niet achter schrijven. Sorry, daar zult u aan moeten wennen: sommige dingen vind ik ethisch niet verantwoord om op te schrijven. Wat de personages doen moeten zij zelf weten; ik heb zo mijn waarden en normen.
Het wordt te lang nu, ik was even vergeten dat ik op een blog te gast ben. Excuses, excuses. Volgende keer kom ik gauw ter zake. Een prettige zomeravond nog gewenst.