door Jules de Keiser
Dat Jan zo zou zijn zoals hij nu is, daar was eigenlijk nooit over nagedacht. Ook niet door Jan zelf. Vervelend was wel dat het nu geen winter was. De zomer begint vandaag. Dat zijn niet de beste maanden. Gelukkig waren er de keuken en de voorbij razende treinen. Het tostiapparaat had een lichtje dat niet meer werkte. Vaak kon je ook aan de rook zien of het broodje met de kaas gesmolten was. Een kwestie van timing. Een tosti met tomaat stoomde naar zijn idee meer. Wel had hij een vaatwasser die deed wat het doen moest. Dit gaf rust en ging er meer tijd naar de vissen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Grappig en op een goede manier een beetje irritant. Alleen de laatste zin is volgens mij niet goed.
BeantwoordenVerwijderenKlinkt als een soort einzelganger. Misschien zeggen al die korte zinnen die je gebruikt, juist meer over het karakter van het personage Jan. Dat heb je volgens mij goed gedaan, alleen in die laatste zin even de woordvolgorde aanpassen.
BeantwoordenVerwijderenOntroerend vind ik dit stuk.
BeantwoordenVerwijderen'Gelukkig waren daar de keuken en de voorbij razende treinen'.
Het geeft een soort vervreemding weer die ook in modernistische literatuur te zien is.
De laatste zin wringt inderdaad. Ik gebruik dit soort zinswendingen als stijlfiguur in mijn grumorverhalen, maar hier is het niet intentioneel. Dit gaf rust en "daardoor" ging er meer tijd naar de vissen, dan is het m.i. weer goed. Wel knap als je je stilistisch weet te beperken tot droge, korte zinnen. Nescio was daar zo goed in.
BeantwoordenVerwijderenDank voor jullie reacties! Ik heb Jan even een vervolg gegeven. Veel leesplezier. Jules
BeantwoordenVerwijderen